DICTIONARY

(Total Entries : 263789)
Name :
Email :
Comment :
Captcha :
Dictionary Definition :
Definition[1]

梵名 Mahā-karunā-pundarīka。凡五卷。北齊那連提耶舍譯。今收於大正藏第十二冊。內容記載佛陀臨涅槃時,以正法付囑迦葉、阿難等,宣示供養舍利之功德及結集之法。計十四品:梵天品、商主品、帝釋品、羅睺羅品、迦葉品、持正法品、舍利品、禮拜品、善根品、布施福德品、殖善根品、以諸譬喻付囑正法品、殖善根品、教品。本經係於北齊天保九年(570),於鄴都天平寺譯出。宋、元、明三本與西藏本皆僅有十三品(係將本經之第十二、十三品合為一品),高麗本則有十四品。〔歷代三寶紀卷九、法經錄卷一、大唐內典錄卷六、大周刊定眾經目錄卷二、開元釋教錄卷六、至元法寶勘同總錄卷二〕

Source
佛光電子大辭典
Page
p862
Definition[2]

Mahākarunā-pundarīka-sūtra, tr. by Narendrayaśas and Dharmaprajñā A.D. 552, five books.

Source
A Dictionary of Chinese Buddhist Terms, William Edward Soothill and Lewis Hodous
Definition[3]

(經名)五卷,高齊那連提耶舍譯。有十三品。佛臨涅槃,以法付囑於梵天帝釋及迦葉阿難,記滅後弘法之人,示供養舍利之功德及滅後結集之法。

Source
丁福保《佛學大辭典》
Definition[4]

mahā-karuṇā-puṇḍarīka-sūtra, mahā-karuṇā-sūtra, tathāgata-mahā-karuṇā-nirdeśa.

Source
佛教漢梵大辭典, 平川彰 Buddhist Chinese-Sanskrit Dictionary, Akira Hirakawa
Page
P736
Back to Top