Dictionary Definition :
Definition[1]
:
本師 "Original teacher." The original Buddhist teacher--Śākyamuni. (2) The founder of a school. (3) The teacher who originally introduced one to Buddhism; gave him/her the precepts and shaved his/her head.
Definition[2]
:
The original Master or Teacher. Śākyamuni.
Source
:
A Dictionary of Chinese Buddhist Terms, William Edward Soothill and Lewis Hodous
Definition[3]
:
謂根本之教師。亦即本緣導師、本從師之意。一般多用於稱呼釋迦如來。與教主、本主、本佛同義。此外,弟子尊稱其師,亦稱為本師。穢跡金剛禁百變法經(大二一‧一六一上):「常須念我本師釋迦牟尼佛,我即常隨逐之,令一切法皆助成就。」〔大灌頂神咒經卷十二、法華玄義卷六〕
Source
:
佛光電子大辭典
Page
:
p1964
Definition[4]
:
根本的教師。佛教以釋迦牟尼佛為根本的教師,其餘為受業之師。
Source
:
陳義孝編, 竺摩法師鑑定, 《佛學常見辭彙》
Definition[5]
:
===(術語)佛教以釋迦如來為根本之教師,故稱本師。其餘曰受業之師。史記樂毅傳曰:「樂臣公學黃帝老子,其本師號曰河上丈人。」後漢書曰:「何湯以尚書授太子,世祖從容問湯本師為誰。」大灌頂神咒經十二曰:「本師釋迦牟尼佛。」業疏三之六曰:「本師和尚明相攝法。」
Source
:
丁福保《佛學大辭典》