Dictionary Definition :
Definition[1]
:
因明用語。因明論議中,具有能破斥論敵(問難者)之立論,稱為能破。可大別為真能破與似能破二種。(一)真能破,略稱能破,意即正確之駁論,可分為二種:(1)立量破,即組織正確之論式以破斥論敵之論題。(2)顯過破,即不組論式,僅指出論敵在論式上之錯誤。立量破必為顯過破,蓋組織論式以破敵者,同時不得不顯示論敵之過失;然顯過破則未必是立量破。(二)似能破,意即似是而非之駁論、錯誤之駁論。亦分為二種:(1)對方之論式原本圓滿無過,卻妄加彈詰,反令自己陷於過失。(2)對方之論式雖有過,然自己既不知對方之過誤何在,復對無過之處妄加指責,編造過失,進行駁斥,如是反令自己造成過誤。〔因明入正理論疏卷上、因明論疏瑞源記卷一〕
Source
:
佛光電子大辭典
Page
:
p4297
Definition[2]
:
√bhid, upaghāta, pramardaka, dūṣaṇa; √ji, nāśana, nirghāta, nivāraka, nisūdana, nihata, √bhañj, bhidyate, bhettṛ, bhedin, mārayati, vighāta, vijaya-labdha, vidhamanatā, vidhamayati, vi-√dhmā, vidhvaṃsana, vidhvaṃsana-kara, vināśaka, vimātha-kara, vihata, samatikrama.
Source
:
佛教漢梵大辭典
Page
:
P.3018
Definition[3]
:
因明入正理論云:復次若顯示能立過失;說名能破。謂初能立缺減詔性,立宗過性,不成因性,不定因性,相違因性,及喻過性。顯示此言,開曉問者;故名能破。如疏八卷二十七頁釋。
Source
:
朱芾煌《法相辭典》字庫